Het eindpunt van vandaag zijn de Great Sand Dunes. Op zich is dit niet zo heel ver van Durango, maar we zijn hier in de Rockies dus er zit wel een pasje of wat op de route.
Eerst maar eens ontbijten. Dat kan in het hotel, maar wij hebben wel weer eens zin in een Denny's. Natuurlijk krijgen we weer veel te veel, maar lekker is het wel.
Dan gaan we op pad. Er hangt slecht weer in de bergen, maar we kunnen er niet omheen dus dan maar op weg en dan zien we wel. Het wordt steeds donkerder en kouder en wij komen ook steeds hoger, tot zo'n 12.000 ft. En inderdaad gaat het boven op de berg keihard plenzen. We hebben ook een record low: 54F. Jammer, want bij mooi weer is dit vast een prachtige route. Ergens onderweg bij een gehucht komen we langs een Walmart dus daar slaan we nog wat noodzakelijke spullen in: pleisters, tandpasta en meer van dat hoognodige spul 😄
Tegen 14.00 uur zijn we in Alamosa en we halen, heel slecht, een milkshake en frietjes als lunch. Lekker hoor!
De Sand Dunes zijn nu niet meer zover, maar helaas komt het slecht weer met ons mee uit de bergen. De Sand Dunes zijn wel raar: een grote, prairieachtige vlakte, bergen op de achtergrond, en dan ineens die zandduinen van 90 meter hoog!
Eerst maar eens inchecken in de enige accommodatie in de wijde omtrek: de Sand Dunes Lodge. Het is hier echt aan de rand van het park, in de middel of nowhere en er zit hier een lodge/motel en een restaurant.
De kamer is niet heel hip, maar de locatie is super want de Sand Dunes zijn zo ongeveer om de hoek. En wat ook erg leuk is: ook hier hangen veel suikerwater dingetjes op voor de kolibries. Bij ons zit een brutale: hij jaagt iedereen weg bij z'n suikerwater en gaat vervolgens zelf op een takje in de struikjes zitten 😄
Nadat we een tijdje naar de kolibries hebben gekeken gaan we richting de Sand Dunes. Het is best koud en het regent een beetje, dus we gaan ze niet beklimmen. Goed excuus 😉
We rijden nog een mini stukje over een zandpad/weggetje, tot dat er een bordje staat dat je vanaf dit punt lucht uit je band moet lopen om het risico dat je vast komt te zitten te verkleinen. Best leuk, maar niet zo praktisch want hoe krijgen we die lucht er dan weer in. Dus we draaien maar om.
Inmiddels is het tijd geworden om wat te eten. Dat kan hier bij het restaurant bij de lodge waar ze niet eens gekke prijzen vragen voor simpel maar lekker eten. We nemen als toetje een brownie en koffie-to-go en zitten nog een tijdje buiten op onze patio. Weliswaar in lange broek, maar het blijft leuk om naar de kolibries te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten