1 Juli: Van Gardiner naar Cody

De wekker staat al weer om 07.00 met de afspraak om tot 07.30 uur te snoozen. Douchen, inpakken, uitchecken en koffie en donuts to go meenemen. Dat go-en doen we om 08.30 uur. Helaas zijn de donuts viezer dan smerig, dus voorlopig zijn we zonder ontbijt op pad.

Yellowstone bestaat min of meer uit een 8, en vandaag doen we het bovenste rondje. We komen dan vanzelf de interessante dingen tegen. 
Het is heel wonderlijk om door Yellowstone te rijden. Het is een soort Ardens heuvellandschap. En dan ineens komt er ergens een rookpluim omhoog. Toch niet zo Ardennen after all!

Nog gekker: het Norris Geyser Basin. Dit is een van de heetste en giftigste gebieden van Yellowstone. Veel bronnen en stoomgaten zijn hier rond de 100C.
Het Porcelain Basin is heel bijzonder. Helaas kunnen wij maar 'n stukje zien want er wordt aan de boardwalk gewerkt. Wij lopen de Back Basin Loop, ongeveer 2 kilometer. Hier zie je overal geisers, stoomwolken (vents), potholes en ruik je vooral veel rotte eieren. Overal waar je kijkt sputtert, spuit en stoomt het. Heel bizonder. En die liggen er ook tussen. Wat een grote beesten, ze liggen vooral veel in een soort wit stof. 

We zien wat activiteit bij de Steamboat Geyser maar helaas geen echte actie. Hij kan kan ruim 80 meter hoog spuiten maar dat zien wij dus niet. 
Na het Norris Basin gaan we richting Canyon Village en onderweg picknicken we ergens. We hebben broodjes, ham, kaas en jus. Wie doet ons wat!
In Canyon Village gaan we naar het VC en kijken daar een film over het Yellowstone van vandaag. We lopen wat rond in de winkels en kopen koffie en een ijsje. Alhoewel ijsje niet helemaal het goede woord is voor de gigantische hoeveelheid die er in het bakje gaat... Een single scoop is hier 3 (!) bollen!
En we nemen natuurlijk een kijkje bij de prachtige Canyon of the Yellowstone.

We gaan door naar Mud Volcano. Ook hier lopen we de boardwalk loop. Behoorlijk steil en bizons die zo ongeveer op het pad liggen. Lastig, want je wilt er toch langs. Op stukken is het hier best even pittig omhoog, en o ja: had ik al gezegd dat het prachtig weer is? We hebben zo'n geluk!

Na Mud Volcano hebben we het wel weer even gezien. Op naar Cody.
Dat is nog een aardig eind; 85 kilometer vanaf de East Entrance. Dat wisten we wel, maar we zijn toch blij dat we hier maar een nacht slapen. 
Tegen 17.30 uur rijden we Cody binnen. Eerst naar de Walmart (dat duurt natuurlijk weer veel te lang) en daarna door naar het hotel. 
Dat ziet er goed uit. De kamer is erg groot en het bed is gigantisch, maar ook hier een best prijskaartje, dus dat mag ook wel. 
We frissen ons op en gaan dan naar 't dorp om te eten. We hebben een restaurant in gedachten maar zien dan een restaurant waar het er erg gezellig uitziet en we lekker buiten kunnen eten. Het smaakte heerlijk.
Tegen 20.30 uur zijn we weer in het hotel. Dagboek bijwerken, koffie drinken, plan de campagne voor morgen en naar bed!

30 Juni: Van Billings naar Gardiner

De wekker stond veel te vroeg en we laten hem dan ook een keer snoozen voor we om 07.15 uur opstaan. Dus douchen, koffers pakken en naar de Cracker Barrel voor ons ontbijt. Het smaakt lekker maar het is minder bijzonder dan vorig jaar. We tanken nog maar eens een keer (de benzine is echt heel goedkoop: 2,85$ voor een gallon) en dan gaan we op weg naar Yellowstone!

We hebben bedacht via de Bearthooth Highway te rijden. Onderweg komen we nogal wat roadworks tegen en dat gaat op een iets andere manier dan in Nederland: Er staat aan 't begin van de roadworks de godganse dag iemand met 'n bord met aan de ene kant 'Stop' en aan de andere kant 'Slow'. Soort menselijk verkeerslicht dus. En als de roadworks lang zijn, moet je achter een pilotcar aanrijden. Apart. 

De Bearthooth Highway is serieus hoog en ook erg mooi. We stijgen tot zo'n 11.000 feet (ca. 3300 meter) en helemaal boven zakt de temperatuur tot 60F, maar het blijft prachtig mooi zonnig en helder weer. We stoppen een aantal keren voor het mooie uitzicht en ook hier lopen overal veel Knabbels en Babbels. 

En dan zijn we eindelijk bij Yellowstone! We rijden het park binnen via de Lamar Valley die bekend staat om het wildlife. En ja hoor! Er staan mensen langs de kant van de weg en dat is meestal niet voor niets. En ook nu niet: op gepaste afstand zien we een black bear met haar jong. Supergaaf! We nemen verschillende foto's en een ranger houdt in de gaten dat niemand te dichtbij komt. Na een tijdje moeten we toch weer door. We 'scoren' nog een proghorn (soort antilope/hert) en een elk met een heel groot gewei. 

Rond 14.30 uur zijn we in Mammoth Hot Springs. Hier zijn wat winkeltjes,  overnachtingsmogelijkheden, een postkantoor (waar we gelijk postzegels kopen) en heul veul elks die hier rondlopen alsof 't hun dorp is 😄

Leuk joh, maar stiekem zijn ze wel groot en ze schijnen ook wel eens auto's aan te vallen. Hmmm. Maar goed, wij zijn hier voor de Hot Springs.

Beetje moeilijk uit te leggen wat het precies is, maar het is een bron waar het warme mineraalrijke water uit borrelt. De mineralen zetten zich af in een soort terrasvorm. Mooi, en het stinkt! Er zit veel zwavel in het water dus het ruikt nogal naar rotte eieren. Het water uit de bronnen is heel helderblauw en waar het over de rand stroomt, verkleurt het oranje/bruin. Waar geen water meer stroomt, kleuren de rotsen wit. Erg bijzonder, het doet een beetje denken aan Pamukkele in Turkije. 
We lopen een heel stuk over de boardwalk (je mag hier nergens 'op de grond' lopen). Je ziet hier overal water borrelen en stomen ondanks dat het water hier 'maar' 60C schijnt te zijn. 
We rijden naar de Upper Terrace maar hier is veel wit en dus niet meer zoveel activiteit. 

Tegen 17.30 vinden we het voor vandaag wel genoeg geweest en gaan we naar het hotel in Gardiner. Daar zijn we zo want dit ligt maar 7 mijl buiten het park. We slapen in het Rodeway Inn. Verreweg het duurste hotel van de vakantie, maar dan ligt er ook wel een handgeschreven kaartje op je bed 😁
Rond 19.00 gaan we op zoek naar eten. We komen uit bij de Cowboy Grill. Eerst stappen we ergens binnen maar als we al zitten vinden we het eigenlijk niks, dus gaan we weer weg. De Cowboy Grill is erg gezellig en heeft lekker eten. Jurgen neemt pulled BBQ chicken en pork en ik alleen pulled BBQ chicken. Superlekker met heerlijke huisgemaakte frietjes.
We gaan nog even langs de supermarkt voor water, ander drinken en Elandkwijl. Zo noemen ze hier het lokale bier! Terug bij het hotel zitten we nog lekker buiten op de 'patio' en schrijven de kaarten. Ook vandaag was het weer een topdag!

29 Juni: Van Custer naar Billings

We werden laat wakker, 8.00 uur. Dat betekende dat we te laat waren voor 't gratis ontbijt dus na 't uitchecken om 09.10 uur stopten we eerst bij de supermarkt om donuts en koffie te halen. Dan op weg naar Billings, Montana. Niet omdat dit zo'n plaats is die je gezien moet hebben, maar omdat we toch ergens moeten overnachten onderweg naar Yellowstone. 

Het eerste deel van de rit is erg mooi door de Black Hills. Rond 11.15 uur stoppen we om te wisselen en het is nu niet meer zo heel ver van Devils Tower verwijderd en dat klopt want 40 minuten later zijn we er. 

Een raar ding hoor. Het landschap bestaat hier uit glooiende heuvels met veel groen en af en toe een rode rots. En dan ineens deze grote grijze menoliet die 300 meter hoog is. De geologische verklaring is dat het zeer snel afgekoelde magma is die door de aardkorst omhoog kwam. 
De legende van de Kiowa Indianen vertelt het verhaal van 7 zussen die op de vlucht waren voor een beer. Ze klommen op de rots die de lucht in rees. De beer z'n klauwen maakten de groeven in de rots. En 'toen' werden ze de sterren de Pleiades. Enniehoe: het is een indrukwekkende steen 😉

Het is prachtig weer dus we nemen de tijd om de trail rondom de tower te doen. Die is 1,3 mijl lang en dus precies genoeg op zo'n reisdag. 
Mooi om hem van zo dichtbij te bekijken, het zijn echt diepe 'groeven', het lijkt wel bijna of hij is opgebouwd uit allemaal staafjes. 

Na de trail gaan we nog even naar het VC en tegen 14.30 uur rijden we weer door. We moeten nog een behoorlijk eind en het is warm, dus de lunch eten we gewoon in de auto. Als we rond 15.00 gaan tanken is het 100F dus halen we bij de Mac een heerlijke koude smoothie. 
En maar weer verder. Vanaf Devils Tower rijden we nog zo'n 4 uur door de weide vlaktes van Montana. Alhoewel het niet echt vlaktes zijn: licht glooiende velden met (vooral) geel gras, hier en daar een boerderij, soms wat paarden en vooral heel veel niets.

Eindelijk rijden we dan toch Billings binnen. Een beetje troosteloze stad maar overnachten is hier goedkoop en morgen gaan we toch weer op tijd verder.
We installeren ons op een matige kamer, frissen ons op en rijden een hele halve mijl naar de Olive Garden. Jurgen neemt pasta met garnalen en Alfredosaus, ik neem pasta met steak en grogonzolasaus. Lekker!
De ober ziet dat wij geen Amerikanen zijn (misschien omdat wij wel een mes gebruiken 😇) en vraagt hoe we in Billings terecht komen.
We vertellen dat we onderweg zijn naar Yellowstone en krijgen van hem de gouden tip om Old Faithful te bezoeken. Joh!
Maar goed, toch leuk want in Nederland zie ik dit nog niet zo snel gebeuren.
We gaan niet te laat slapen want morgen gaat de wekker om 07.00 uur...

28 Juni: Custer

We worden helaas al om 07.00 uur wakker van de mensen die ijs komen halen bij de machine die recht voor onze deur stond. Grrr. 
Even wakker worden en dan er uit en om 08.30 uur zitten we aan het gratis ontbijt wat verrassend goed is met toast, waffels, scrambled eggs en heel redelijke koffie. 
Daarna gaan we op weg naar Mount Rushmore. Het is wederom prachtig weer, zo'n 80F. Een half uurtje later zijn we er. 

Fantastische logica: 'ze' vinden dat dit voor elke Amerikaan te bezoeken moet zijn. Dus daarom is de toegang gratis. Maar je betaalt wel 11$ voor het parkeren. Mag je wel een heel jaar voor staan, maar toch 😄

Het is wel echt leuk om Mount Rushmore in het echt te zien. Het is serieus groot en na wat oefenen weten we nu wie wie is en waarom juist deze presidenten zijn gekozen. We lopen wat rond, kopen het onvermijdelijke vingerhoedje voor m'n moeder en een magneet voor ons en gaan daarna weer verder want we komen hier vanavond terug voor de avondceremonie.

Nu eerst naar Custer State Park. Dat is een echt 'rijpark', er zijn wel wat mooie  wandelpaden maar vooral 3 mooie autoroutes. We beginnen met de Iron Mountain Road. Mooie omgeving en we spotten hertjes. Hier zitten hele bijzondere bochten in de weg, waarbij de weg in een soort varkensstraart-krulletje met een bocht omhoog (of omlaag) gaat. 
Als min of meer vanzelf komen we uit op de Wild Loop Road. En deze staat, net als Custer SP zelf, bekend om de vele bizons die zich hier vaak ophouden. En die kuddes zien we dan ook. 2 gigantische kuddes met zowel schattige kalfjes als macho mannetjes. We houden uiteraard gepaste afstand want ze zijn écht groot! Verder lopen hier ook veel 'wilde' ezels, allemaal nakomelingen van de originele werkezels. Verder zien we veel herten en natuurlijk ook de prairiedogs. Die zijn echt schattig.

We Wild Life Loop gaat op zijn beurt weer bijna automatisch over in de Needles Highway, ook weer een prachtige route, voor ons gevoel dieper de Black Hills in. Hier treffen we zeer smalle tunnels en rijden we onder meer langs de beroemde rotsformatie Needles Eye. Als je 'm ziet, snap je waarom hij zo heet ;-)
We picknicken bij Sylvan Lake maar na 3 kwartier stappen we de auto weer in want er komt een akelig donkere lucht aan. Het begint keihard te regenen en we besluiten dan ook om Crazy Horse maar over te slaan. Goede keus, want er komt nu ook hagel en onweer bij. 

Het gaat echt even goed tekeer dus we rennen van de parkeerplaats naar onze kamer en gaan gewoon even lekker lezen/dutten. Ook wel even lekker.

Tegen 18.30 uur, het is dan al weer een heel tijdje droog, gaan we naar Keystone om daar te eten en dan daarna door te rijden naar de avondceremonie.
Wij vinden Keystone wel een leuk plekje in de oude Wild-West sfeer. We eten bij het Ruby House: Jurgen neemt een bizon stoofpot en ik een burger. Lekker!
Dan gaan we naar Mount Rushmore. We zijn er 50 minuten voor aanvang, maar het lijkt al behoorlijk druk. We halen nog 'n megagroot ijsje (one-size) en om 20.00 uur begint de ranger met z'n praatje. 
Natuurlijk begint het met hoe fantastisch die good old US of A is en daarna wordt er een film getoond over het maken van Mount Rushmore. Tijdens de film wordt America the Beautiful gespeeld, en daarna het volkslied. En bij dat laatste worden de koppen van Mount Rushmore fel verlicht. Best mooi eigenlijk. 
Na het volkslied worden ALLE veteranen uit het publiek naar beneden geroepen en wordt de vlag gestreken. Iedere veteraan moet dan naam en afdeling zeggen. Maar er staat zo'n 100 man op het podium dus dat hebben we snel gezien. Gelukkig staan er meer mensen op en ook wij sneaken weg.
Tegen 22.00 zitten we weer in de auto, oppassen voor hertjes want het is weer heel donker, en 20 minuutjes later zijn we weer bij ons hotel.

27 Juni: Van Estes Park naar Custer

We zijn (nog steeds zonder wekker) vroeg wakker dus om 07.45 uur zijn we startklaar voor een van de langste ritten van de vakantie, we 'moeten' naar Custer, South-Dakota.

Tom komt ons gedag zeggen en we hebben het even over gisteren. Hij vertelt ons dat de 'wildlife score' van gisteren wel heel bijzonder is. Dat vinden we zelf eigenlijk ook en het is dan ook wel met een beetje pijn in ons hart dat we hier nu al weer weg gaan.

Eenmaal de Rockies uit verandert het landschap al snel. Van hooggebergte gaat het naar een glooiend graslandschap. Om half 10 rijden we heel even Wyoming binnen maar al snel zijn we in Nebraska. Niet heel interessant allemaal tot we rond 11.30 uur bij Scottsbluff NM zijn. Dit NM is een markante rots die door de pioniers als belangrijk herkenningspunt werd gezien op de route naar het Wilde Westen. We rijden een eind naar boven en lopen daar de Overlook Trail. Dat klinkt heel wat, maar stelt bijzonder weinig voor, maar het uitzicht is wel heel mooi en ook vandaag hebben we een kraakheldere lucht en we kunnen ver kijken. Na een half uurtje hebben we het wel gezien en rijden we door.

Hee.... zegt Jurgen. De auto doet raar! Sh****t. Hij houdt in, dat lijkt op veilige modus. De sleutel uit het contact halen helpt niet maar er brandt ook geen lampje op het dashboard. Er zit dus niets anders op dan te bellen met Alamo. 
De mevrouw die we spreken begrijpt niet helemaal wat er aan de hand is, en we komen er eigenlijk niet goed achter. Er zijn een paar oplossingen: ze kan een auto sturen om ons te komen slepen maar dit zit 'niet in ons pakket'. Op dat moment letten we niet voldoende op en we denken dat ze gelijk heeft en zien dus het slepen niet als oplossing. 
Andere optie: zelf de auto omruilen. Dat kan in Rapid City waar we min of meer naar onderweg zijn, of in Denver. Beide is 170 mijl en da's niet echt leuk in veilige modus. Nou, ze heeft nog een optie: de auto ruilen in Cheyenne. Dat is dan wel de verkeerde kant op maar zo'n 70 mijl van waar we nu zijn. Ze belt nog even met de verhuurder al daar om te zeggen dat we eraan komen en na 40 minuten (!) hangen we dan toch eindelijk op. Gelukkig bleek het een gratis nummer te zijn, pfoe!

Iets na 15.00 bereiken we verhuurder National in Cheyenne. Maar tot onze schrik is de balie leeg! En nu? Eerst bellen met Ryan van National want die wist dat we eraan zouden komen. Maar vandaag gaat er niets meer gebeuren want het is na 3 uur. Morgen zijn we de eerste. 
Not amused natuurlijk bellen we weer met Alamo. De jongen die ik spreek vindt het allemaal heel erg vervelend, maar hij kan er weinig aan doen. Ook nu 3 opties: overnachten in Cheyenne want morgen zijn we de eerste, wachten tot Alamo vanuit Denver een auto komt brengen of zelf de auto om gaan ruilen in Denver. Want dat is nu wel behoorlijk dichterbij dan Rapid City. Optie 2 lijkt ons, gezien het feit dat ik laat merken dat we not amused zijn niet echt een optie; het is allicht sneller als we zelf dan maar terugrijden. En hier overnachten heeft geen zin want dan kunnen we Custer wel overslaan.

Dan rijden we dus zelf maar naar Denver en zien we wel hoe ver we vanavond nog komen. Wederom laat Alamo weten dat we eraan komen, dus op naar Denver... Het is 17.30 uur als we daar eindelijk aankomen. Ik doe echt m'n best om niet al te boos te zijn (Jurgen is heel verstandig al weggelopen 😆) maar het was blijkbaar echt onze eigen schuld en we krijgen geen upgrade of zelfs maar een excuus over de gang van zaken. De vrij onbeschofte manager zegt letterlijk: Ten eerste hadden we kunnen weten dat de auto kapot zou gaan want Hey, it's a Hyundai (!) en we hadden ook best even kunnen checken of dat kantoor in Cheyenne na 15.00 uur nog wel open was.
Ehmmm.... meen je dit nu serieus? 😳

Gelukkig wordt er op dat moment een splinternieuwe Rav4 voorgereden dus daar gooien we in een recordtijd alle spullen in. De auto is echt nieuw, van eind mei, heeft een panoramadak, ook een achteruitrijcamera en.... (tromgeroffel)... een thermometer! En die zegt dat het 104F is. Niet gek dat het zweet op m'n rug staat. Dat komt dus niet alleen door zoveel onredelijkheid.
Snel de Tom instellen en op naar Custer. ETA 23.30 uur... Oef!

Maar we gaan het toch proberen, want we willen graag naar de Black Hills. 
Dus we eten onderweg bij de Mac, stoppen alleen om te wisselen en ik bel voor de zekerheid even het hotel om te vragen tot hoe laat we in kunnen checken. Dat kan tot 02.30 uur, maar dan hopen we er toch wel te zijn! Het wordt snel donker en we zien heel geregeld herten klaar staan in de berm om over te steken. Of nou ja, we zien hun ogen. Gelukkig blijven ze allemaal staan, al gaat het 2 keer maar net goed. Wij raken alleen een konijn. Ook jammer, maar geen schade.
Om 23.40 uur zijn we dan EINDELIJK in het hotel. We krijgen een zeer ruime kamer en we moeten echt nog even bijkomen van de rit, want hier is in het donker rijden ook ècht in het donker rijden. Geen lantaarnpalen, geen reflectoren. Erg vermoeiend. Dat merkte je ook aan de paar auto's die we tegenkwamen want iedereen reed in een soort treintje en dat hebben wij zelf ook een heel stuk gedaan.

We kijken nog wat TV en rond 01.00 uur liggen we dan toch in bed.
Pfoe zeg, wat een dag!

26 Juni: Estes Park

We zitten nog niet helemaal in het goede ritme want om 06.00 is het mooi geweest en gaan we uit bed. Lekker weer buiten koffie drinken op de schommelbank, het weer werkt weer mee!
Na een uurtje gaan we douchen en daarna op pad. We ontbijten in het dorp en gek genoeg bestaat het ontbijt hier onder meer uit wokjes. Maar het smaakt lekker en voorlopig kunnen we er op vooruit. We zijn echt op tijd, want het ontbijt is nog voor half 9 afgerekend 😂

Op de planning staat namelijk de prachtige Trail Ridge Road en misschien 's middags een kleine wandeling. Gelukkig mochten we de verrekijker van Tom lenen want die van pa en ma ligt nog keurig thuis...
En omdat het hier toch berengebied is, hangt er ook een fluitje aan.

De TRR is een prachtige route en serieus hoog, tot maximaal 12183 ft (ca. 3700 meter). We hebben echt heel erg veel mazzel want ook op die gigantische hoogtes is het nog steeds prachtig weer. Wel een vest nodig, maar zeker geen lange broek. We stoppen dan ook veel bij allerlei uitkijkpunten en moeten hier en daar een klein stukje lopen naar een uitkijkpunt.

Het zou natuurlijk aan onze conditie kunnen liggen dat ook de kleine stukjes soms wat hijgen en puffen vergen, maar wij steken het op de hoogte 😁

Bij een van de hoogste uitkijkpunten van het park moeten we eens tukje lopen en worden we vergezeld door een hele dikke Alpenmarmot die hier Yellow- bellied-Marmotte heet. Dit vertelt in ieder geval een Amerikaan. Hij refereert naar de Marmot met Bob. Dus elke marmot die wij vanaf nu zien, heet Bob!
We zien prachtige vergezichten, een grote kudde muledeer, 3 elk met gigantische geweien en een klein groepje big horn sheep. Eentje ziet er nogal zielig uit; zo te zien zit hij in de rui dus dat toont wat schurfterig.

Als je het hoogste punt van de TRR hebt gehad, daal je in feite af naar de Kanuweeche vallei. Beneden zien we allemaal mensen langs de kant van de weg staan met verrekijkers en telelenzen. Dan weet je: hier is wat te zien.
En ja hoor, een eland! Supergaaf want het is een mannetje en hij heeft een groot gewei. Het valt alleen niet echt mee om hem op de foto te zetten en het resultaat is een foto waar hij net z'n kop op wegdraait. En dus eigenlijk een foto van een groen dal met een bruine vlek is geworden 😂

Het enige nadeel van de TRR is dat je dezelfde weg terug moet (als je tenminste zoals wij nog een nacht in Estes Park verblijft) maar dat is bepaald geen straf. Tegen 14.00 zijn we weer beneden. Of nou ja, beneden... beneden ligt hier op 2000 meter 😊 We rijden naar Bear Lake voor een paar korte hikes.
Ter plekke besluiten we eerst naar de Alabama Falls te lopen. Allemaal leuk en aardig maar dat is eerst 1 mijl naar beneden. Dat moeten we dus ook weer omhoog! De waterval is overigens best leuk maar niet heel indrukwekkend. Voor de vorm lopen we nog even naar Bear Lake, toch al gauw 50 meter, maar we hebben geen zin meer er ook nog omheen te lopen.

Tegen 16.00 zijn we weer in het dorp. We lopen wat rond, kopen wat lekkers, fruit en ontbijtspullen bij de Safeway en gaan op de schommelbank. 
Voor het avondeten rijden we richting het dorp en halen een pizza die we delen en in 'onze' tuin opeten. Daarna hebben we nog net genoeg energie over om in de jacuzzi te gaan! We komen er nogal rozig uit, dus door naar bed!

25 juni: Van Denver naar Estes Park

We waren allebei erg moe en dat hebben we gemerkt. We worden pas om 06.15 uur wakker. Fijn!
We doen erg rustig aan: wakker worden, spullen herindelen, koelbox vullen, ijs halen en in zip loc zakjes doen (waarom hebben we dat niet eerder bedacht?!) en dan lekker douchen en de nieuwe föhn uittesten. Die is alvast goed gekeurd.

Om 09.15 uur checken we uit en een kwartier later zitten we aan een schandalig groot ontbijt bij Denny's. Jurgen neemt de Lumberjack Slam en ik de Slamwich. Oh, dan weet je weer dat je in Amerika bent 😋

Een uur later gaan we dan eindelijk echt op pad. Volgende stop: Nederland!
Wel heel gek hoor, Denver ligt op 1600 meter, maar wel redelijk vlak. Kijk je naar het Oosten, dan zie je ook alleen maar vlakke prairie. Maar zodra je 10 minuten naar het Westen rijdt, zit je midden in de Rockies.

Dat doen wij dus ook, en wel via de Peak-to-Peak highway, een prachtige route door de bergen. We moeten behoorlijke passen over van + 9000 ft (ca 3000 m).
Het weer is prachtig en bij vlagen echt warm. Hoe warm precies weten we niet. We hebben dan wel lederen bekleding, stoelverwarming en een achteruitrijcamera, maar geen thermometer.

We stoppen regelmatig om foto's te nemen en uiteraard ook bij het bord van Nederland. Tegen 13.30 kopen we bij het Fall River Entrance Station onze 'American the Beautiful' pas. Die kost $80,-; losse entree voor alle parken die we gepland hebben is $200,-. Goeie deal dus!
We rijden in een rondje naar de Beaver Meadows en 'doen' daar een korte hike. Het feit dat het volgens het VC 90F is en dat we hier op 3000+ meter zitten, betekent dat dit korte rondje van 1,5 mijl genoeg is! Je wordt echt overal gewaarschuwd voor hoogteziekte. Goed insmeren, veel drinken en rustig aan is het devies.

We stoppen bij het Beaver Meadows VC en pikken daar de film mee over de Wonders & Wildlife of Rocky Mountain National Park. Eigenlijk best interessant maar gek genoeg slaan we die films vaak over. 

We kopen een magneet en een souvenir token en besluiten Tom & Janet van de Alpenhut te bellen om te melden dat we er aan komen. 
Nou, zegt Tom, als je opschiet zie je de beer in de boom in de voortuin!
Ehm.... de wat in de wat...?! Uiteraard gaan we gelijk richting de Alpenhut en een kwartier later komen we aan. We moeten eerst kijken en inderdaad: in de boom voor het huis zit een beer te slapen! Sjongejongejonge... Onze allereerste beer ooit, en dat 'gewoon' in de voortuin! Gaaf hoor!

We krijgen een rondleiding door de hut, uitleg over de jacuzzi, een goed adres om wiet te scoren (dit is Colorado en sinds kort is wiet hier gelegaliseerd. Dat is hier nogal een dingetje). We leggen maar even uit dat we daarvoor niet naar Colorado zijn gekomen en dat we dat thuis niet gebruiken dus hier ook niet 😄
Ook bespreken we de al afgelegde route en alle geplande activiteiten. Als ze horen dat wij thuis onder zeeniveau wonen (dat vinden ze echt heel gek!) drukken ook zij ons nogmaals op het hart om toch vooral op te passen voor hoogteziekte. We krijgen nog een tip voor het eten van vanavond en dan hebben we het rijk voor onszelf. Eerst even installeren en koffiedrinken. Dat drinken we op de schommelbank op terwijl we naar de Knabbels, Babbels en kolibries kijken. Vooral de eekhoorntjes zijn erg vermakelijk en lijken hele gesprekken te voeren.

Rond 18.30 uur gaan we ons even opfrissen om in 't dorp te gaan eten. Dat duurt iets langer dan gepland... we lopen namelijk onze 'tuin' uit naar de auto en ik sta zo ongeveer te stuiteren: die beer die vanmiddag in de boom zat, zit nu in de tuin van onze 'buren'! Dat is op ongeveer 5 meter afstand... holy cow, ik schrik me kapot. Maar natuurlijk stiekem ook wel heel gaaf. Ik ga in de auto zitten en Jurgen haalt Tom er even bij; misschien is dit wel heel normaal maar het lijkt erop dat de beer in de tuin zit te graven dus misschien moet hij hem even wegjagen. Het kost niet veel moeite om hem uit de tuin te krijgen, volgens Tom is het een gewone black bear (ook al is hij bruin) en hij denkt dat hij een jaar of 2 oud is en net op 'zichzelf'. 

Uiteindelijk gaan we dan toch naar het dorp. De tip van Tom & Janet, het BBQ restaurant is blijkbaar heel populair want we moesten minstens een uur wachten. Daar is de trek te groot voor dus rijden we door naar het dorp. We komen uit bij de plaatselijke Mexicaan. Hier kunnen we op het dakterras eten met een prachtig uitzicht op het dorp en de omringende bergen.

Voor ik bestel vraag ik de serveerster of de saus niet te heet is. Nee hoor, zegt ze, zeker niet. Nou, dat zie ik toch anders want bij de eerste hap schieten de tranen me in de ogen. Zelfs Jurgen vindt het heet. Mijn bord gaat dus duidelijk niet ver leeg. Dus hebben we nog plaats voor een toetje: een ijsje bij de Dairy Queen! Ellek nadeel hep zn voordeel 😁
Tegen 20.30 uur zijn we weer bij de hut. Het is nog steeds mooi weer dus we zitten lekker buiten. Maar een uur later worden de oogleden wel erg zwaar en gaan we toch maar naar bed.

24 Juni: Van Dusseldorf naar Denver

De wekker staat om 07.30 uur, maar om 06.30 uur zijn we al wakker. Ondanks dat de airco aanstaat, is het warm. En omdat de airco aanstaat wordt de lucht droog en liggen we nu en dan te snurken. Afijn, de douche in, aankleden en naar het ontbijt. Dat ziet er prima uit met veel keus, alvast een goede start.

Nog even naar de kamer, tanden poetsen, koffers pakken en naar de shuttlebus. Zowel hij als wij zijn mooi op tijd dus om 09.00 gaan we naar Zaventem. We zijn al ingecheckt en hoeven alleen de bagage nog te droppen. Die wordt gelijk doorgelabeld naar Denver, daar hebben we in Londen geen omkijken naar. 
Het duurt een half uur voor we door de paspoortcontrole zijn. Niet alleen is het behoorlijk druk, zoals altijd kiezen we ook nu weer de verkeerde rij want bij ons komen alle mensen met een rolstoel erbij. Nou ja, wij zijn altijd netjes vroeg op een vliegveld, dus we hebben tijd genoeg.
We lopen gelijk door naar security en ja hoor, ook hier lijken alle rijen sneller te gaan dan de onze. Eenmaal er doorheen halen we koffie en een smoothie en dan is het wachten tot het 11.10 uur is, tijd om te boarden. Of nou ja, blijkbaar niet want daar heb je een vliegtuig voor nodig en dat is er nog niet. Pas om 11.50 uur wordt hij voorgereden en dat is de eigenlijke vertrektijd. Voor ons is het niet erg want onze overstaptijd is ruim genoeg, maar in het vliegtuig wordt al omgeroepen dat passagiers naar JFK zijn omgeboekt.

Uiteindelijk valt het met de vertraging nogal mee en landen we een half uur later dan gepland om 12.30 uur op Heathrow. Gelijk door een soort paspoortcontrole voor transitpassagiers en met de metro naar securtiy En dan is het tijd om te lunchen want we hebben honger! 
Bij Huxley's nemen we allebei een lekkere sandwich en wat te drinken. We hebben lekker de tijd want het is 13.30 uur en om 15.45 uur vliegen we door. Na het eten gaan we richting gate. Wegens de grote afstanden hier wordt geadviseerd hier voldende tijd voor te nemen en inderdaad zijn we een stief kwartiertje onderweg. Jurgen gaan nog even koffie halen maar dan gaan we opeens al boarden en moeten we die weggooien. Toch jammer van die 5 pond 😉.
De twee stoelen achterin het vliegtuig vinden we ideaal. Lekker veel plek, ook nog naast de stoel die aan het raam zit, en je hebt verder niemand naast je. Nadeel is dat we op de 1e rij met 2 stoelen zitten en daardoor een klein beetje scheef achter het schermpje. 
We vertrekken mooi op tijd en het eerste deel van de vlucht gaat rustig. Maar boven IJsland hebben we even behoorlijk wat turbulentie. Dan maar even geen koffie drinken. Na een kwartier gaat het weer en wordt het eten uitgeserveerd: chickencaserole of lasagne. Jurgen neemt de chicken, ik de lasagne. Verder zit er zalmsalade, broodje, crackers, kaas en een toetje bij. Het smaakt weer prima.

Er zitten best lekkere films in het entertainmentsysteem maar ook dat gaat na een tijdje vervelen. Het duurt gewoon lang. Gelukkig krijgen we regelmatig wat te drinken, het 2e rondje eten komt pas een uurtje voor aankomst. 
Wel lekker: een soort Britse picknick met een kip basilicum sandwich en een scone met cream en jam. En natuurlijk melk voor door de thee!

Ongeveer een half uur voor de landing meldt de piloot zich: het is slecht weer in de omgeving van Denver dus we moeten cirkelen. Gelukkig duurt het korter dan in eerste instantie gedacht en omdat we tijd hadden ingehaald, landen we uiteindelijk maar 15 minuten te laat, om 18.45 uur.

Omdat we helemaal achterin het vliegtuig zitten, komen we zeker niet als eerste aan bij Immigrations, maar omdat we returning Esta's hebben mogen we door de automatische paspoort controle. Dit was nieuw voor ons maar het ging behoorlijk snel. Je krijgt hier een printje uit, dan ga je naar de meneer aan een balie, die zet een stempel en dan koffer ophalen en door de douane.

Het ging al met al allemaal heel vlot en binnen no time zitten we in de shuttlebus naar Alamo. Wonder boven wonder zijn we letterlijk direct aan de beurt. De baliemedewerker doet zijn uiterste best om ons van alles aan te smeren maar wij hoeven geen upgrade van 25$ per dag. Da's leuk voor 2 dagen maar niet voor 23. We kiezen een Hyundai Tucson, gooien onze spullen erin en gaan dan eerst inchecken in het hotel. 
Mooie ruime kamer met een loei van een bed. Maar daar mogen we nog niet in. Even opfrissen en toch eerst maar naar de Walmart. Dat scheelt morgen tijd en we moeten nu toch iets doen om wakker te blijven. We halen alles van ons lijstje (föhn, koelbox, Ziploc zakjes, water, ander drinken, vreetwerk) en gaan dan naar TGIF! Jurgen heeft chicken & shrimp, ik neem chicken parmesan. Heerlijk, maar nu storten we zo langzamerhand toch wel in. Dus snel terug naar het hotel en tegen 23.30 uur gaan we vrij uitgeput naar bed.

23 Juni: Van huis naar Dusseldorf

Woehoe! We mogen weer!
Jurgen is al een dag vrij maar ik heb nog een hartstikke drukke dag op het werk en ben pas om 17.30 uur thuis. Dat hadden we al aan zien komen dus de koffers zijn al ingepakt. Nog even de aller-, aller-, allerlaatste dingetjes en dan zitten we om 18.00 uur toch in de auto. 

We hebben best trek dus in de buurt van Waarloos stoppen we om te eten. Jurgen neemt steak, ik neem vol-au-vent. Het smaakt goed. Het nodigt hier niet echt uit om gezellig op het gemak te eten en na te tafelen, dus vrij snel rijden we weer verder en rond 19.45 uur zijn we bij het hotel.

Bij het inchecken moeten we heel even wachten maar dan worden we vlot geholpen en de auto 3 dagen langer parkeren is geen enkel probleem. 
De kamer ziet er prima uit en is lekker ruim. We installeren ons en drinken een koffie en een thee. Later halen we toch nog iets te snaaien in de lobby.
Best jammer dat dit € 17,- kostte voor 2 drankjes en 2 zakjes chips. Nou ja, doe je niks an 😁 De wekker staat redelijk op tijd, dus wij gaan niet al te laat naar bed.

De Voorbereiding

Zoals we vorig jaar na de vakantie eigenlijk al direct wisten: we gaan nog een keer. En dat gebeurt in 2015. De vorige vakantie was heus leuk, maar we hebben wel de ooh's en aah's gemist uit 2012. 

De keuze voor de regio is dan ook niet moeilijk: we willen overdonderd worden!
Dus: de Rockies, Yellowstone, Zion en Moab. En verder natuurlijk Antelope Canyon, Las Vegas en als we dan toch 'in de buurt zijn' Mount Rushmore. 
Dat is al snel duidelijk: het wordt een rondje Denver. 
Maar goed, first things first: de tickets. In eerste instantie gaan we zelf op zoek. We schuiven wat met de datum want net zoals vorig jaar op donderdag heen en op vrijdag terug levert niet echt interessante ticketprijzen op. Een dagje eerder vertrekken scheelt enorm. Maar zoals gebruikelijk zijn we het zelf zoeken vrij snel zat, dus we geven deze optie keurig door aan het reisbureau. Laat hen maar uitzoeken of we vertrekken vanaf Amsterdam, Brussel of Düsseldorf en of we vliegen naar Denver of Las Vegas.
Na nog een laatste prijscheck van het reisbureau worden het tickets vanaf Brussel via Londen naar Denver met British Airways. Wij vinden het mooie vluchttijden: op 24 juni om 11.50 vertrekken we van Brussel en zijn we om 18.30 in Denver. Op 16 juli vliegen we dan weer om 20.50 uur terug en komen we een dag later om 16.00 weer op Brussel aan. En dat voor een voor ons heel redelijke prijs. Prima!

Maar nu begint het pas: het maken van de route. Van mijn collega krijgen we Streets & Trips waarmee we makkelijk(er) een route samen kunnen stellen. En natuurlijk lees ik het ene na het andere blog, vooral uit die van Michelly en Martin en Marianne halen we veel inspiratie. 
Na veel gepuzzel zijn we er uit. Want we schuiven nog een keer stevig met nachten (wisselen van 2 naar 3 naar 2 nachten in Custer aan het begin van de vakantie heeft natuurlijk gevolgen voor alle overnachtingen daarna...) maar dan staat er toch een plan:

Dag 01: Dusseldorf - Denver (Holiday Inn Airport)
Dag 02: Denver- Estes Park (Alpenhut - Tom & Janet)
Dag 03: Estes Park
Dag 04: Estes Park - Custer (Best Western Buffalo Ridge Inn)
Dag 05: Custer
Dag 06: Custer - Billings (Days Inn)
Dag 07: Billings - Gardiner (Rodeway Inn)
Dag 08: Gardiner - Cody (Cody Legacy Inn & Suites)
Dag 09: Cody - West Yellowstone (Al's Westward Ho Motel
Dag 10: West Yellowstone - Jackson (Antler Inn)
Dag 11: Jackson - Jerome (Days Inn)
Dag 12: Jerome - Ely (Jailhouse Motel)
Dag 13: Ely - Las Vegas (Flamingo)
Dag 14: Las Vegas
Dag 15: Las Vegas
Dag 16: Las Vegas - Springdale (Quility Inn & Suites Montclair)
Dag 17: Springdale - Page (High Desert Lodge - Bigwater)
Dag 18: Page - Moab (Kokopelli Lodge)
Dag 19: Moab
Dag 20: Moab - Durango (Ramada)
Dag 21: Durango - Great Sand Dunes (GSD Lodge)
Dag 22: Great Sand Dunes - Denver (Holiday Inn Airport)
Dag 23: Denver - vliegtuig
Dag 24: Vliegtuig - Thuis

Het is een pittig rondje, maar we denken dat het wel moet gaan lukken. Wij zijn geloof ik niet zo goed in kleine rondjes... 
Nu kunnen we echt gaan kijken naar de hotels. In eerste instantie krijgen we hiervoor vooral op Booking.com. Maar dat valt nog niet mee. We gaan in het hoogseizoen en de dollarkoers is vrij belabberd dus een gemiddelde overnachting zit dichter bij de € 150,- dan € 100,- per nacht. Hmmmm.

Via het AllesAmerika forum kom ik bij Hotwire terecht. 
Deze boekingssite werkt anders dan anderen: Je kiest een stad, wijk, gebied, daarbij het aantal sterren en de gewenste voorzieningen. Vervolgens zie je een prijs die tenminste een paar tientjes lager ligt dan bij Booking.com. Wat is de catch? Je moet eerst boeken (en betalen) en daarna zie je pas welk hotel je hebt geboekt. En je kunt de boeking niet meer kosteloos annuleren. Dus pas als de route echt vaststaat, gaan we hiermee aan de slag. 
De eerste die we proberen is het hotel voor de eerste nacht in Denver. Op Booking.com hebben we het ** Days Inn geboekt voor € 105,-. Op Hotwire selecteren we een *** voor € 75,- Dus een beter hotel voor minder. We hebben een kamer in het Holiday Inn hotel & suites vlak bij het vliegveld. En ter illustratie: op hun eigen site kostte een kamer op onze datum dik € 150,-
Op deze manier boeken we, op de plaatsen waar we toch maar 1 nacht blijven, een hotel of 6. Het geld dat we hiermee uitsparen investeren we in het reserveren van stoelen op de lange vlucht. Vorig jaar zaten we nogal bedonderd en daar hebben we nu geen zin in. Achterin het vliegtuig wordt de configuratie 2-4-2 en daar reserveren we 2 stoelen. Niet goedkoop maar wel prettig.

Als laatste moeten we nog een auto regelen en een overnachting met parkeerplaats op Brussel. Beide zaken laten we het reisbureau uitzoeken. We zijn niet zo avontuurlijk qua autohuur en vinden Sunnycars wel een prima verhuurder. De auto wordt weer een Midzisde SUV; we kijken ter plekke wel of we een upgrade willen. We kiezen de deal bij Alamo, daar zit een extra bestuurder bij (en daarom ook een volle tank). 
Dan nog de Park, Sleep, Fly: wij konden op internet geen goeie deals vinden, maar het reisbureau gelukkig wel. Bij het NH kunnen we voor € 140,- de auto parkeren, overnachten, ontbijten en worden we door een shuttleservice naar het vliegveld gebracht. Er zitten 22 parkeerdagen bij, de extra 3 dagen kosten € 8,- per dag. Vinden we prima!

Tot een week of 6 voor vertrek wisselen we nog een paar keer van hotel. Zo kiezen we voor een luxere kamer in Las Vegas, toch maar niet 2 nachten Cody maar ook 1 in Gardiner (gelukkig wel want Cody ligt natuurlijk helemaal niet slim) en ontdekken we Airbnb. De bekende website waarop particulieren overnachtingsplaatsen aanbieden. Dat loopt van complete huizen tot zolderkamers. Dat laatste willen we niet maar wij vinden in Estes Park de 'Alpenhut'. Alleen al voor de naam zou je het standaard hotel hiervoor inwisselen 😃 Het is een tuinhuis in een afgezet stuk tuin bij Tom en Janet. Wij vinden het nu al leuk!

Vlak voor vertrek kopen we nog een nieuw fototoestel, een wereld Tomtom, worden de Esta's nog 'ns gecheckt en uitgeprint, het roadbook wordt geprint en ingebonden, de laatste wegenkaart wordt gekocht en dan is het wachten tot 23 juni!